چگونه ریسک ارز بر اوراق قرضه خارجی تأثیر می گذارد

برایان بیرز یک ویرایشگر دیجیتال، نویسنده، تهیه کننده نامزد جایزه امی، و متخصص محتوا با بیش از 15 سال تجربه در نوشتن در مورد امور مالی و حسابداری شرکت، تحلیل بنیادی و سرمایه گذاری است.

Thomas J. Brock یک CFA و CPA با بیش از 20 سال تجربه در زمینه های مختلف از جمله سرمایه گذاری، مدیریت سبد بیمه، امور مالی و حسابداری، سرمایه گذاری شخصی و مشاوره برنامه ریزی مالی، و توسعه مطالب آموزشی در مورد بیمه عمر و مستمری است.

سرمایه گذاران اغلب اوراق قرضه خارجی یا بین المللی را به چند دلیل اصلی در پرتفوی خود قرار می دهند - برای استفاده از نرخ های بهره یا بازده بالاتر و تنوع بخشیدن به دارایی های خود. با این حال، بازده بالاتر مورد انتظار از سرمایه گذاری در اوراق قرضه خارجی با افزایش ریسک ناشی از نوسانات نامطلوب ارز همراه است.

با توجه به سطوح نسبتاً پایین بازده مطلق اوراق قرضه در مقایسه با سهام، نوسانات ارزی می تواند تأثیر قابل توجهی بر بازده اوراق داشته باشد. بنابراین سرمایه گذاران باید از ریسک مبادله ای که همراه با اوراق قرضه خارجی است آگاه باشند و اقداماتی را برای کاهش ریسک ارزی انجام دهند.

خوراکی های کلیدی

• ریسک ارزی احتمال از دست دادن پول به دلیل حرکت نامطلوب نرخ ارز است.
• سرمایه گذارانی که اوراق قرضه صادر شده در خارج از کشور و به ارز خارجی دارند با خطر اضافه شدن تغییرات ارزی به بازده کلی خود روبرو هستند.
• ریسک ارز را می‌توان از طریق استراتژی‌های پوشش ریسک یا با سرمایه‌گذاری در اوراق قرضه خارجی که به ارز اصلی شما تعیین می‌شوند، کاهش داد."اورو اوراق قرضه".

ریسک ارز و اوراق قرضه خارجی

ریسک ارزی تنها از نگهداری اوراق قرضه ارزی صادر شده توسط یک نهاد خارج از کشور ناشی نمی شود. هر زمانی که سرمایه‌گذار اوراق قرضه‌ای دارد که به ارزی غیر از پول داخلی سرمایه‌گذار است، صرف نظر از اینکه ناشر یک موسسه داخلی یا یک نهاد خارجی باشد، وجود دارد.

شرکت‌های چند ملیتی و دولت‌ها به‌طور معمول اوراق قرضه با ارزهای مختلف منتشر می‌کنند تا از هزینه‌های استقراض کمتر بهره‌مند شوند و همچنین با جریان‌های ورودی و خروجی ارز خود مطابقت داشته باشند.

این اوراق را می توان به طور کلی به شرح زیر طبقه بندی کرد:

• اوراق قرضه خارجی، اوراق قرضه ای است که توسط شرکت یا مؤسسه خارجی در کشوری غیر از کشور خودش منتشر می شود و به واحد پول کشور محل انتشار اوراق قرضه صادر می شود. به عنوان مثال، اگر یک شرکت بریتانیایی اوراق قرضه ارزی به دلار آمریکا را در ایالات متحده منتشر کند.
• Eurobond اوراق قرضه ای است که توسط یک شرکت خارج از بازار داخلی خود صادر شده است ، که به غیر از کشور که اوراق قرضه صادر می شود ، به ارز غیر از ارز است. به عنوان مثال ، اگر یک شرکت انگلیسی اوراق بهادار ارز دلار آمریکا را در ژاپن صادر کند. توجه داشته باشید که "Eurobond" به اوراق قرضه صادر شده فقط در اروپا اشاره نمی کند ، بلکه یک اصطلاح عمومی است که در مورد هر اوراق صادر شده بدون صلاحیت خاص اعمال می شود. Eurobonds به دلیل ارز فرقه آنها نامگذاری شده است. به عنوان مثال ، اوراق قرضه یوروودولار به یوروباندوهای با درآمد دلار اشاره دارد ، در حالی که اوراق قرضه یوروین به اوراق قرضه ای که در ین ژاپنی مشخص شده است ، اشاره دارد.
• اوراق قرضه پرداخت خارجی اوراق قرضه ای است که توسط یک شرکت محلی در کشور محلی خود صادر شده است که به یک ارز خارجی معرفی می شود. به عنوان مثال ، یک اوراق بهادار با ارزش دلار کانادا که توسط IBM در ایالات متحده صادر شده است ، یک اوراق بهادار پرداخت خارجی خواهد بود.

ریسک ارز از ارز فرقه اوراق قرضه و محل سرمایه گذار ناشی می شود ، نه اینکه محلول صادرکننده باشد. یک سرمایه گذار ایالات متحده که دارای اوراق قرضه ین است که توسط Toyota Motor صادر شده است ، بدیهی است که در معرض ریسک ارز قرار دارد. اما اگر سرمایه گذار همچنین اوراق بهادار با ارزش دلار کانادا را که توسط IBM در ایالات متحده صادر شده است ، داشته باشد؟ریسک ارزی در این مورد نیز وجود دارد ، حتی اگر IBM یک شرکت داخلی باشد.

با این حال ، اگر یک سرمایه گذار ایالات متحده به اصطلاح "اوراق قرضه یانکی" یا اوراق قرضه یوروودولار صادر شده توسط تویوتا موتور داشته باشد ، با وجود صادرکننده یک نهاد خارجی ، ریسک مبادله ای وجود ندارد.

چگونه نوسانات ارزی بر کل بازده تأثیر می گذارد

یک اسلاید در ارز که در آن اوراق قرضه شما مشخص شده است ، بازده کل را کاهش می دهد. برعکس ، قدردانی در ارز باعث افزایش بیشتر بازده از نگه داشتن پیوند می شود - بستنی روی کیک ، به اصطلاح.

یک سرمایه گذار ایالات متحده را در نظر بگیرید که 10،000 یورو اوراق قرضه یک ساله را خریداری کرده است ، با یک کوپن سه درصدی سالانه و معاملات در PAR. یورو در آن زمان پرواز می کرد ، با نرخ ارز در مقابل دلار آمریکا 1. 45 ، یعنی 1 یورو = 1. 45 دلار. در نتیجه ، سرمایه گذار 14،500 دلار برای اوراق قرضه یورو پرداخت کرده است. متأسفانه ، تا زمانی که اوراق بهادار یک سال بعد بالغ شد ، یورو در برابر دلار آمریکا به 1. 25 کاهش یافته بود. بنابراین ، سرمایه گذار پس از تبدیل درآمد حاصل از بلوغ اوراق بهادار یورو ، فقط 12،500 دلار دریافت کرد. در این حالت ، نوسان ارز منجر به ضرر 2000 دلار ارز خارجی شد.

سرمایه‌گذار ممکن است در ابتدا اوراق قرضه را خریداری کرده باشد، زیرا بازدهی آن سه درصد بود، در حالی که اوراق قرضه ایالات متحده با سررسید یک‌ساله تنها یک درصد بازده داشتند. همچنین ممکن است سرمایه گذار فرض کرده باشد که نرخ ارز در طول دوره نگهداری یک ساله اوراق قرضه به طور منطقی ثابت می ماند.

در این مورد، تفاوت بازدهی مثبت دو درصدی ارائه شده توسط اوراق قرضه یورو، ریسک ارزی را که سرمایه گذار آمریکایی به عهده گرفته بود را توجیه نمی کرد. در حالی که زیان 2000 دلاری ارز به میزان محدودی با پرداخت کوپن 300 یورو (با فرض یک پرداخت بهره در سررسید) جبران می شود، زیان خالص این سرمایه گذاری همچنان به 1625 دلار (300 یورو = 375 دلار آمریکا) می رسد. این معادل زیان تقریباً 11. 2 درصدی در سرمایه گذاری اولیه 14500 دلار است.

البته، یورو نیز می توانست مسیر دیگری را طی کند. اگر در برابر دلار آمریکا تا سطح 1. 50 افزایش یافته بود، سود ناشی از نوسانات ارز خارجی مطلوب 500 دلار بود. با احتساب پرداخت کوپن 300 یورو یا 450 دلار، کل بازدهی در سرمایه گذاری اولیه 14500 دلاری به 6. 55 درصد می رسید.

پوشش ریسک ارز در ذخایر اوراق قرضه

بسیاری از مدیران صندوق های بین المللی به جای اینکه احتمال کاهش بازده توسط نوسانات نامطلوب ارز را بگیرند، ریسک ارز را پوشش می دهند. با این حال، پوشش ریسک به خودی خود دارای درجه ای از ریسک است، زیرا هزینه ای به آن وابسته است. از آنجایی که هزینه پوشش ریسک ارز عمدتاً بر اساس تفاوت های نرخ بهره است، می تواند بخش قابل توجهی از نرخ بهره بالاتر ارائه شده توسط اوراق قرضه ارز خارجی را جبران کند، بنابراین در وهله اول منطق سرمایه گذاری در چنین اوراقی را تضعیف می کند. بسته به روش مصون سازی به کار گرفته شده، سرمایه گذار ممکن است در نرخی قفل شود حتی اگر ارز خارجی افزایش یابد و در نتیجه هزینه فرصت را متحمل شود.

با این حال، در تعدادی از موارد، پوشش ریسک ممکن است ارزش آن را داشته باشد یا برای قفل کردن سود ارزی یا محافظت در برابر یک ارز کشویی. متداول‌ترین روش‌هایی که برای پوشش ریسک ارزی به کار می‌روند، معاملات آتی و آتی ارز یا گزینه‌های ارز هستند. هر روش پوشش ریسک دارای مزایا و معایب متمایز است. فوروارد ارز را می توان برای یک مبلغ و سررسید خاص تنظیم کرد، اما نرخ ثابتی را قفل کرد، در حالی که معاملات آتی ارز دارای اهرم بالایی هستند اما فقط در اندازه و سررسید قرارداد ثابت در دسترس هستند. گزینه های ارزی انعطاف پذیری بیشتری نسبت به معاملات آتی و آتی دارند، اما می توانند بسیار گران باشند.

خط پایین

اوراق قرضه خارجی ممکن است بازدهی بالاتری نسبت به اوراق قرضه داخلی داشته باشند و پرتفوی را متنوع کنند. با این حال، این مزایا باید با خطر زیان ناشی از حرکت نامطلوب ارز، که می‌تواند تأثیر منفی قابل‌توجهی بر بازده کل اوراق قرضه خارجی داشته باشد، سنجیده شود.